Vierkante meters
Rekentijd. Meten staat vandaag op programma. Waar ik nu werk, gaat het rekenen een beetje ‘anders’. We werken allemaal aan hetzelfde domein, maar daarbinnen tref je een wereld van verschil aan. Ieder kind is met zijn eigen doelen bezig, op zijn eigen niveau, zodat je nooit stappen in je ontwikkeling hoeft over te slaan. Aan het begin van elk domein doen we een startles waaraan alle leerlingen, met al die verschillende niveaus, gewoon mee doen. Deze les is bedoeld om het enthousiasme aan te wakkeren, kinderen weer even een “oh ja” momentje te laten ervaren en kennis te maken met echte situaties.
Thuis heb ik alvast nagedacht over de les van vandaag. Vanuit verschillende bronnen heb ik vernomen dat vierkante meters weer een beetje zijn weggezakt en daardoor ook het rekenen met omtrek en oppervlakte. De eerste vraag die ik stel is dan ook: ,,Goh, een vierkante meter… wie kan me een vierkante meter laten zien?” De kinderen gaan in groepjes aan de slag en ik kijk vanaf mijn kruk naar wat ze aan het doen zijn. Iedereen is bezig. Er worden krijtjes uit de kast gepakt om vierkante meters op de vloer te tekenen, er is een groepje dat wijdbeens gaat staan met precies een meter ertussen, en er is een groepje dat op elke hoek van de vierkante meter een voorwerp neerlegt. Geweldig, ze hebben het allemaal toch nog onthouden. Ik ga door met de les, maar in mijn achterhoofd weet ik al wat we morgen gaan doen.
De volgende dag roep ik omstebeurt een groepje bij me. Ik laat ze met grote vellen papier een vierkante meter plakken. Trots laten ze me het resultaat zien en dan doe ik iets heel gemeens. Ik pak mijn schaar en knip de vierkante meter in stukken. Daarna leg ik ze een andere vorm weer aan elkaar. De kinderen kijken verbaasd en beteuterd naar me omdat ik hun kunstwerk vernield heb. Ik vraag het groepje om nu de oppervlakte van deze nieuwe figuur te berekenen. Ze gaan druk aan de slag met meten. Als je de oppervlakte wil weten moet je namelijk de lengte en breedte zoeken en dit keer elkaar doen. Maar het meten lukt helemaal niet. De lijnen zijn niet recht meer, en ook geen meter. Het groepje komt er niet uit. Ik pak de brokstukken van de vloer en leg ze weer zo neer dat ze een keurige vierkante meter vormen en vraag: ,,Wat was de oppervlakte van dit figuur?” Ze weten het meteen, een vierkante meter. Dan leg ik alles weer terug naar de verknipte versie. Weer willen de leerlingen gaan meten, tot een van hen zegt: ,,Wacht eens even… ik weet het!!! Het is nog steeds een vierkante meter!!” Verbaasd kijken de andere kinderen hem aan. Hij legt alles weer terug en nu zien ze het ook. De vorm is wel veranderd, maar als je ze anders neerlegt is het er toch nog eentje! Alle kinderen zijn opeens mega enthousiast en er wordt druk over deze ontdekking gebabbeld. Dit hadden ze niet verwacht!
Als afsluiting laat ik de kinderen de vorm lekker zelf veranderen, met de schaar. Druk vliegen er stukjes vierkante meter door de lucht, die even later weer ergens aangesloten worden. Ik besluit even bij de andere groepjes te kijken en achter me hoor ik: ,,En nu is het nog steeds een vierkante meter, en nu ook!” Als ik terug kom hebben ze de conclusie gevonden. ,,Juf, we snappen het hoor, een vierkante meter is helemaal niet altijd vierkant!” Doel bereikt. Kinderen enthousiast en juf gelukkig. Wat is het onderwijs toch een geweldig vak!